Trzepałko Franciszek, kpt. adm.
Urodzony 2 kwietnia 1891 w Otwocku. s. Łukasza i Marianny ze Śliwieckich, W lutym 1919 został początkowo przyjęty jako urzędnik do Wojsk. Sądu Okr. nr I. Podczas wojny polsko-bolszewickiej kierownik kancelarii sądu pol. Po wojnie kierownik kancelarii Prokuratury przy Wojsk. Sądzie Okr. nr I, następnie w Wojsk. Sądzie Okr. nr I. Od 1935 płatnik 1 paplot. Por. ze starsz. 1 XI 1920, Zamordowany w Charkowie przez NKWD w 1940r.
Tretiak Andrzej Bonawentura, ppor. rez. art.
Urodzony 29 grudnia 1914. Po ukończeniu szkoły średniej odbywał w latach 1935-1936 służbę wojskową w szkolnej baterii art. plot. w Szkole Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Po odbyciu ćwiczeń aplikacyjnych awansowany do stopnia ppor. rez. art. z starszeństwem od 1 I 1938 z przydziałem mobilizacyjnym do 1 paplot. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy 1 plutonu w 81 baterii art. plot. Uczestnik obrony Warszawy. Po kapitulacji Warszawy w niewoli niemieckiej. Przebywał m. in. w oflagu II C w Woldenbergu. Po wojnie powraca do kraju. Zmarł w Warszawie 28 V 1979.
Ungeheier Stanisław Mieczysław, por.
Urodzony 7 maja 1909 w Przemyślu. Uczył się w Korpusie Kadetów nr 1 we Lwowie, gdzie w 1928 otrzymał świadectwo dojrzałości. W latach 1928-1930 w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. Promowany na stopień ppor. sł. st. art. 15 VIII 1930 z przydziałem na stanowisko d-cy plutonu w 14 dak w Białymstoku. Do stopnia por. awansowany 1 I 1934. Przeniesiony po 1935 z 14 dak do 7 dywizjonu art. przeciwlotniczej w Poznaniu na stanowisko d-cy plutonu w 1 baterii. W 1939 przeniesiony na stanowisko d-cy 10 baterii art. plot. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy 10 baterii art. plot. w składzie 10 DP Armii „Łódź”. Brał udział w walkach z Niemcami na szlaku bojowym 10 DP. Walczył w obronie Modlina. Po kapitulacji Modlina w niewoli w Oflagu IIC Woldenberg. Dalsze losy n/n.
Zachariasiewicz Teodor August Sylwester, kpt. art
Urodzony 31 grudnia 1899 w Bochni, syn Jana i Marii z d. Chrust. W latach 1917-1918 służył w armii austriackiej. W WP od XI 1918. Ukończył kurs szkoły podchorążych artylerii. W stopniu ppor. sł. st. art. w szeregach 9 pap uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Po wojnie zweryfikowany w stopniu por. sł. st. art. z starszeństwem od 1 VI 1919 służył nadal w 9 pap, skąd w 1926 zostaje przeniesiony do 5 pac., potem do 5 samodzielnego dyonu art. plot. Awansowany do stopnia kpt. 1 I 1929. W I 1931 przeniesiony do 7 daplot w Poznaniu na stanowisko d-cy baterii, a następnie d-ca Szkoły Podoficerskiej. W latach 1937-1939 d-ca 13 baterii art. plot. w Równem. W kampanii wrześniowej 1939 dowodził 13 bateria art. plot. w składzie 13 DP. Uczestnik walk pod Tomaszowem Maz., potem w walkach odwrotowych. Po zakończeniu kampanii wrześniowej 1939 przedostał się do Równego, gdzie mieszkała jego rodzina. Aresztowany przez NKWD znalazł się w obozie w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD w Charkowie w IV lub V 1940. Odznaczony: KW 2x, SKZ
Zdun Jan, kpt. art.
Urodzony 6 kwietnia 1907. Ukończył gimnazjum. W latach 1926-1927 odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie w latach 1927-1929 w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Promowany na stopień ppor. sł. st. art. 15 VIII 1929 z przydziałem do 1 paplot. w Warszawie na stanowisko d-cy plutonu. Do stopnia por. awansowany 1 I 1932. W 1 paplot. pełni różne funkcje m. in. d-cy baterii. Awansowany do stopnia kpt. 19 III 1938. Przeniesiony do Szkoły Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie, gdzie pełnił funkcję Adiutanta Komendanta Szkoły Podchorążych Art. Plot. – ppłk inż. T. M. Kruszyńskiego oraz jednocześnie d-ca plutonu łączności w 5 baterii ćwiczebnej. W kampanii wrześniowej 1939 d-ca 110 baterii art. plot w składzie 103 daplot. Walczy w obronie Warszawy. Po kapitulacji Warszawy w niewoli niemieckiej.
Dalsze losy n/n
Zembik Baltazar, kpt.
Urodzony 2 stycznia 1905 roku w Dzbowie pow. częstochowski, s. Jana i Antoniny z Korbylowskich. Do gimnazjum im. R. Traugutta był przyjęty 1 września 1921 roku . W roku 1926 zdawał gimnazjalny zwyczajny egzamin dojrzałości typu humanistycznego wobec Państwowej Komisji Egzaminacyjnej powołanej przez Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego. Po ukończeniu szkoły służył w 28 Pułku Artylerii Lekkiej w Zajezierzu. W 1939 został przeniesiony do 15 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej. We wrześniu 1939 dowodził 158 baplot. Jeniec Kozielska. Zamordowany w katyniu przez NKWD wiosną 1940 roku. W 1943 jego zwłoki nie zostały zidentyfikowane. Jednak wśród opisu zwłok nierozpoznanych oznaczonych numerem AM 1616 na podstawie przedmiotów znalezionych przy ofierze oznaczonych tym numerem, można przyjąć, że były to zwłoki kpt. Zembika. Pośmiertnie awansowany na stopień majora.
Ziober Stanisław Jan, kpt. art.
Urodzony 15 czerwca 1907 roku. Ukończył szkołę średnią. W latach 1925-1926 w Szkole Podchorążych w Warszawie, gdzie ukończył kur unitarny. W latach 1926-1928 w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Promowany na stopień ppor. sł. st. art. 15 VIII 1928 z przydziałem do 24 pal w Jarosławiu na stanowisko d-cy plutonu. Do stopnia por. awansowany 1 I 1931. Następnie przeniesiony po 1934 do 15 Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej w Katowicach na stanowisko d-cy baterii. Ukończył kurs samochodowy dla oficerów 15 XI 1938-14 II 1939 przy 1 p. art. plot. w Warszawie. Awansowany do stopnia kpt. 19 III 1939. W wojnie obronnej we IX 1939 dowodził 157 baterią art. plot. Uczestnik obrony Warszawy. Po kapitulacji Warszawy od 29 IX 1939 prawdopodobnie w niewoli niemieckiej. Dalsze losy n/n.
Zylber Mieczysław, mjr art.
Urodzony 30 sierpnia 1896 roku. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. Zweryfikowany w stopniu por. sł. st. art. z starszeństwem od 1 VII 1919. Po wojnie służył w 15 pap w Bydgoszczy. Przeniesiony ok. 1927 do 3 kompanii artylerii pieszej przy 3 pac w Wilnie. Awansowany do stopnia kpt. sł. st. art. 1 I 1928. Następnie przeniesiony w 1931 do 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie na stanowisko d-cy baterii. W latach 1933-1935 był dowódcą baterii szkolnej na kursach specjalizujących dla szeregowych z cenzusem w Centrum Wyszkolenia Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie. Awansowany do stopnia mjr 1 I 1935. W latach 1935-1939 d-ca 7 daplot w Poznaniu. Podczas kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy samodzielnego 103 daplot 75 mm zmobilizowanym przez 1 paplot. w Warszawie. Od 6 IX 1939 uczestniczy w obronie Warszawy. Po kapitulacji Warszawy od 29 IX 1939 w niewoli niemieckiej. Po odzyskaniu wolności w 1945 powraca do kraju. Zmarł w 1968 roku.
Żniński Kazimierz, kpt., późniejszy ppłk.
Urodzony 20 marca 1898 we Wrocławiu, w rodzinie dziennikarza Ignacego (późniejszego członka poznańskiej Rady Ludowej) i Marii z Umerów. Do gimnazjum uczęszczał w Bochum oraz Grudziądzu. Od 1916 służył w armii pruskiej. Walczył m.in. na froncie francuskim. We wrześniu 1918 przybył do Poznania, gdzie zajął się działalnością w Polskiej Organizacji Wojskowej. Służył w 1. Kompanii 1. Baonu Artylerii Ciężkiej na Jeżycach. Uczestniczył w akcji zdobycia broni i amunicji na terenie Fortu VIIa. 27 grudnia, już po wybuchu powstania wielkopolskiego, walczył w śródmieściu, w tym m.in. opanowywał gmach Rejencji przy ul. Gołębiej, a także uczestniczył w bitwie o Ławicę i zdobyciu portu lotniczego. Ukończył SPA w Poznaniu. Służył w 8. Dyonie Artylerii Ciężkiej, 1. Pułku Artylerii Lekkiej oraz 14. Pułku Artylerii Lekkiej. Od 1932 do 1937 służył jako adiutant dowódcy DOK nr VII w Poznaniu. W 1937 przeniesiony do 7 daplot, gdzie objał dowództwo 3 baterii. W kampanii wrześniowej dowodził 25 Samodzielną Baterią Przeciwlotniczą w ramach 25 DP. Przebył szlak bojowy od Kalisza do Warszawy. Jego Bateria strąciła 23 samoloty. Wzięty do niewoli niemieckiej, w której przebywał aż do oswobodzenia przez Brytyjczyków. Brał udział w ostatnich walkach w 1945 w ramach 23 Pułku Dragonów pod wodzą generała Stanisława Maczka. Wykładał w Kompanii Szkolnej w La Courtine, by w 1948 powrócić do Polski, gdzie awansowano go na podpułkownika. Od 1949 do 1969 pracował w wydawnictwie reklamowym Opery Poznańskiej. Był prezesem Ligi Obrony Kraju w Poznaniu i członkiem Krajowej Komisji Weteranów Powstania Wielkopolskiego. Udzielał się w ruchu spółdzielczym.
Odznaczony: VM V klasy (za wrzesień 1939), Orderem Odrodzenia Polski V klasy, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kawalerskim Korony Rumuńskiej, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Srebrnym Medalem „Zasłużony na Polu Chwały”, Medalem Wolności i Zwycięstwa 1945, odznaczeniem War Medal 1939–1945 (brytyjskim), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”, odznaką „Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego.
