Wojskowe suchary etatowe stanowiły podstawowy element tzw. żelaznej porcji, czyli należności żywnościowej "R" (rezerwowa), którą każdy żołnierz posiadał przy sobie, a której spożycie możliwe było wyłącznie na rozkaz. W składzie "żelaznej porcji" żołnierze otrzymywali łącznie 300 g sucharów (3 sztuki).

Szalik wełniany wz.32 był elementem  umundurowania zimowego szeregowych i podoficerów. Miał kształt spłaszczonego walca. Szalik był całodziany, bez szwu bocznego. Po złożeniu na płasko krótsze boki szalika obszyte były ściegiem maszynowym okrętkowym. Wykonany był z wełny – przędzy czesankowej merino „floch”. Szalik barwy ochronnej - khaki.  Dostarczane były w wiązkach po 10 sztuk. Mógł być noszony jak zwykły szalik, jak i kominiarka. Szalik noszono skrzyżowany na piersi, pod płaszcz.

Szczotki typu skarbowego, które w 1939 r. znajdowały się na wyposażeniu żołnierza.