Wyposażenie » Wyposażenie oficerskie

Gwizdek sygnałowy wz.1931
Gwizdek sygnałowy wz.1931

Gwizdek sygnałowy wz.31 został wprowadzony do użycia w latach 1931-32. Konstrukcję regulowały Warunki Techniczne M 49./31 wydane przez Departament Intendentury MSWojsk z dnia 5 listopada 1931 r. Gwizdek ze sznurkiem przysługiwał w artylerii konnej, do munduru polowego oficerom i starszym podoficerom (wachmistrzom, starszym wachmistrzom i chorążym).   Noszono go na plecionym sznurku, zawieszonym na guziku pod lewym naramiennikiem i włożony do lewej górnej kieszeni kurtki. Przy występowaniu w płaszczach sukiennych umocowany był do górnego guzika płaszcza i wsunięty pod płaszcz między drugim, a trzecim guzikiem od góry. W przypadku, gdy noszący posiadał kurtkę bez górnych kieszeni, wieszano go przypiętego do prawego naramiennika i wsadzony między górne guziki kurtki.

 

Gwizdek wz.31 miał kształt walca wewnątrz wydrążonego. Składał się z kośćca z ustnikiem i główką, kółka mosiężnego i kulki korkowej, czyli trelika. Wykonany był ze stopu w składzie 65% cyny, 15% ołowiu, 20% antymonu. Gwizdki dostarczano do jednostek w pudełkach kartonowych po 20-50 sztuk w każdym. Sznurek do gwizdka sygnałowego wz.31, był spleciony w rodzaju łańcuszka, z obu stron zakończonego pętlami. Wykonywano go z jednoskrętowych nici bawełnianych, oplecionych za zewnątrz przędzą bawełnianą. Całość malowana na kolor ochronny.

 

Dane techniczne:

Masa: 31 g (+-5%)
Długość: 49 mm
Szerokość: 18 mm
Długość sznurka: 250 mm