Złącze kablowe wz.34 służyło do szybkiego łączenia odcinków kabli polowych typów A i B. Złącze wykonane było z bakelitu barwy czarno - ceglastej i miało kształt szpulki. Składało się z dwóch części razem skręconych. Część górną stanowiła oprawa miała wtopione ostrze metalowe w kształcie owalnej rurki. W główce znajdował się otwór do wprowadzania końcówek dwóch kabli. Dolną część, czyli pokrywę nakręcało się na oprawę.

Zasada działania polegała na tym, że po wprowadzeniu końcówek dwóch kabli zakręcano pokrywę. Ostrze pokrywy przy dokręcaniu przecinało izolację i stykało się z żyłą metalową kabla. Tym samym następowało połączenie elektryczne. Po zakręceniu należało mocno pociągnąć i z kabli zrobić pętlę. Ostrze konserwowano naftą lub benzyną.