Prezentujemy kolejną postać w naszej galerii sylwetek mundurowych.

Tym razem sylwetka konkretnie związana z naszą działalnością – starszy ułan telefonista plutonu telefonicznego Szwadronu Łączności nr 7 na jesieni 1938 r.

Od początku istnienia Szwadronu Łączności nr 7 z Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, w jego strukturze funkcjonował pluton telefoniczny, który składał się z patroli telefonicznych poruszających się na wozach wz.37 Ł. W skład każdego z patroli wchodził dowódca podoficer konno, woźnica, 6 telefonistów oraz wóz zaprzęgnięty w 2 konie. Telefoniści działali jako spieszone patrole, działając w oparciu o wóz techniczny.

Starszy ułan - telefonista zwijakowy umundurowany jest w skarbowy płaszcz sukienny wz.19, spodnie sukienne wz.19 oraz kurtkę sukienną wz.19/35. Na naramiennikach pojedyncza belka starszego ułana z nici stalowej, na kołnierzu proporczyki płaszczowe w barwach czarno – chabrowych. Na nogach buty kawalerii wz.31, bez ostróg. Jak wskazują fotografie z okresu, telefoniści na nowych wozach służyli zwykle bez ostróg. Na głowie ułan zaopatrzony w nauszniki wz.19 i furażerkę sukienną z proporczykiem czarno – chabrowym. Na dłoniach rękawice wełniane wz.31. W stanie ułan spięty pasem głównym wz.31 z jedna ładownicą skórzaną wz.22. Ponadto na pasie żabka skórzana wz.24 z bagnetem wz.24. Z tyłu chlebak brezentowy wz.33 oraz pokrowiec brezentowy na składaną latarnię wz.31. Na łopatce lewej puszka metalowa z maska przeciwgazową wz.24. Przez plecy założony karabinek 7,92 mm wz.98 PWU. Ułan wyposażony jest także w zwijak wz.24 z bębnem wz.24 na kabel telefoniczny.

Na kolejnych zdjęciach ułan na plecach niesie plecak wz.22 tzw. plecak typu „norweskiego”, stanowiący standardowe wyposażenie oddziałów łączności. Także w łączności kawalerii ułani nie poruszający się konno wyposażeni byli w plecaki do przenoszenia wyposażenia, które przewozili na wozie wz.37 Ł.

Pozował: Paweł Ludwiczak
Fotografie: Paweł Janicki