Szeroka rozbudowa artylerii przeciwlotniczej W.P., zapoczątkowana w drugiej połowie lat 30-tych, nie polegała jedynie na wprowadzaniu nowych rodzajów uzbrojenia, jak 40 mm armaty Boforsa czy 75 mm starachowickiej zenitówki. Już w pierwotnych założeniach rozbudowy tej broni zawarto postulat o jej całkowitej motoryzacji. Wiązało się to z wprowadzaniem do jednostek setek ciągników, ciężarówek i motocykli. Sprzęt motorowy stanowił jednak tylko narzędzie, a osią procesu modernizacji był personel, który należało jak najszybciej przeszkolić na nowych typach pojazdów coraz liczniej dostarczanych przez Państwowe Zakłady Inżynierii. To złożone zadanie przypadło w dużej mierze batalionom pancernym, które w okresie pokoju były głównymi ośrodkami szkolenia wojskowych kierowców i mechaników.

Dlatego też, korzystając z zaproszenia naszych pancernych przyjaciół mogliśmy uczestniczyć w kursie pancerno-motorowym organizowanym przez naszych przyjaciół z D.O.K. VIII - Fundacja Historii Polskiej Broni Pancernej i Stowarzyszenie Historyczne "Garnizon Toruń", organizowanym w ramach IV Toruńskich Manewrów Grup Rekonstrukcyjnych. W ramach szkolenia zapoznaliśmy się z budową i działaniem czołgów wolnobieżnych Renault FT, jak również funkcjonowaniem samochodów pancernych wz. 34 typ I oraz III. Po części teoretycznej przystąpiliśmy do budzącego najwięcej emocji szkolenia z prowadzenia ww. pojazdów w terenie. W chwilach odpoczynku od gry motorów i łoskotu gąsienic mogliśmy wymienić wiele praktycznych informacji na temat już zrealizowanych i nadchodzących projektów rekonstrukcyjnych.

Zwieńczeniem tego unikalnego kursu było przyznanie czterem członkom naszego stowarzyszenia prawa do noszenia „Znaku pancernego” będącego widocznym świadectwem umiejętności prowadzenia pojazdów pancernych i motorowych. Dziękujemy za wysiłek i zaufanie!

Zawsze wierna broń pancerna !