Nowoczesne armje, przygotowując się do wielkiego egzaminu przyszłej wojny, sprowadzają cały wysiłek swej pracy pokojowej do pomyślnego rozwiązania dwóch zasadniczych zagadnień walki: ognia i ruchu. Każde posunięcie organizacyjne i wszelką zdobycz techniczną rozpatruje się pod kątem widzenia tych elementów i sprowadza ostatecznie do ujarzmienia przyczyn, paraliżujących ruch oraz do wzmożenia siły ogniowej walczących oddziałów.

W zeszycie październikowym 1933 roku przedstawiłem czytelnikom Przeglądu-Wojskowo-Technicznego swe poglądy na uzbrojenie i wyszkolenie bojowe wojsk łączności w artykule pod tytułem „Uzbrojenie i wyszkolenie bojowe wojsk łączności“. Artykuł był pomyślany jako dyskusyjny. O ile wiem wywołał on dyskusję, nawet bardzo ożywione, lecz niestety nie na łamach Przeglądu, co było moim zamiarem, a w formie bezpośredniej wymiany zdań wśród kolegów.

Od Redakcji. Autor porusza w niniejszym artykule jeden z aktualnych tematów, dotyczący ustalenia nazw specjalistów wojska łączności. Traktując artykuł, jako dyskusyjny – zwracamy się do czytelników z propozycją wypowiedzenia się w tej sprawie.

Telefon, po macoszemu traktowany w jednostkach zmotoryzowanych i pancernych, ustąpił miejsca środkom łączności radiowym i gońcom na rozmaitych środkach transportowych. Telefon w pewnych wypadkach sprzyjających jego użyciu, a to w czasie domarszu do rejonu działań bojowych, a czasami w działaniach bojowych, może być z powodzeniem wykorzystany jako niezawodny sposób porozumiewania się dowódców.

Sprawa stosowanych w przedniej strefie bojowej ogni sztucznych, jako pomocniczego środka łączności, była już przedmiotem rozważań na łamach Przeglądu Wojskowo-Technicznego w roku ubiegłym[1]- Omówiono mianowicie częściowo zagadnienie dotyczące potrzeb pola walki oraz wymagań, jakim powinna czynić zadość sygnalizacja środkami pirotechnicznymi.

MINISTERSTWO SPRAW WOJSKOWYCH

DEPARTAMENT ARTYLERII

WYDZIAŁ STUDIÓW

N o t a t k a: "Charakterystyka środków łączności artylerii niemieckiej i sowieckiej"

Dokument bez daty. Sugerowana data: 1935 - 1939

Źródło: Centralne Archiwum Wojskowe

Dokument zawiera odręczne poprawki - oznaczono w tekście przez redaktora.

rzez zajęcie Abisynii, obszaru trzykrotnie tak wielkiego, jak Niemcy, dokonali Włosi dzieła o wielkiej doniosłości politycznej, a przede wszystkim o kolosalnym znaczeniu dla żywotnych interesów swego kraju. Okupacja nowych terenów kolonizacyjnych, tak bardzo potrzebnych mieszkańcom przeludnionego półwyspu apenińskiego, przeprowadzona została mimo nader trudnych warunków w rekordowo krótkim czasie. W drodze do celu wskazanego przez twórcę nowych Włoch Mussoliniego, zostały zwalczone zgodnym i ofiarnym wysiłkiem całego narodu wszystkie wyrastające przeszkody i trudności zarówno polityczne, jak gospodarcze oraz te, których przysparzała naturalna obronność Abisynii:

Wskutek potęgi, oraz dalekonośności współczesnego ognia, kawalerja, zmuszona jest działać w szykach rozluźnionych, ugrupowana wszerz i w głąb na dużej przestrzeni, już w znacznej odległości od nieprzyjaciela. To rozproszenie kawalerji w terenie nie pozwala wyższym jej dowódcom na bezpośrednią obserwacje działań oddziałów własnych, jak również nieprzyjaciela, oraz na wydawanie rozkazów wykonawcom bądź osobiście, bądź zapomocą łączników, jak to miało miejsce w 1914 roku.

Modernizacja Wojska Polskiego oparta w dużej części na wprowadzaniu do jego struktur nowoczesnych rodzajów sprzętu i wyposażania dawała szanse na znaczne poprawnie efektywności pracy wielu pododdziałów. Następująca sukcesywnie motoryzacja dowództw i służb WJ pozwalała na ich sprawniejsze funkcjonowanie, między innymi w zakresie łączności.

Duża ruchliwość w polu wielkich jednostek zmusza oddziały telegraficzne do dorównania tempa tym jednostkom tak w marszu, jak i w budowie. Obecna organizacja drużyny telegraficznej robi z niej jednostkę ciężką i mało ruchliwą. Jeśli jeszcze weźmiemy pod uwagę wyjątkowo ciężkie warunki, w jakich pracuje drużyna telegraficzna, a mianowicie — odbywanie marszu z równoczesną budową linji, względnie natychmiastowa budowa po odbytym marszu, a następnie konserwacja i obsługa wybudowanej sieci (inne oddziały w tym czasie odpoczywają), to konieczne jest w jakikolwiek bądź sposób ulżyć tej drużynie, pracującej bez wytchnienia.