W 1937 władze państwa w zawarły umowę z będąca pod kontrolą kapitału szwedzkiego Polską Akcyjną Spółką Elektryczną „Ericsson” (P.A.S.E. Ericsson) dotyczącą rozpoczęcia prac na terenie tworzonego Centralnego Okręgu Przemysłowego.  Dotychczasowy zakład zlokalizowany w Katowicach przeniesiono więc do na tereny rejonu bezpieczeństwa. We wrześniu 1937 r. wybrano siedzibę przy ul. Kozienickiej w Radomiu (obecnie ul. Struga 60), którą Gmina Miasta Radomia sprzedała 3 marca 1938 r. firmie P.A.S.E. Budowę nowej fabryki rozpoczęto  20 grudnia 1938 roku w Radomiu. W zakładzie miały powstawać urządzenia teletechniczne,  elektryczne oraz akumulatory żelazowo-niklowe. Do czasu rozpoczęcia działań wojennych na terenie radomskiego zakładu rozpoczęto montowanie aparatów telefonicznych z podzespołów dostarczonych ze Szwecji  lub wytwarzanych w kraju. W 1939 fabryka zatrudniała 400 pracowników, a jej dyrektorem był inż. Henryk Partuń.