Rozkazem z dnia 3 marca 1927 r. (Dz.R. 1927 r. nr 8 poz. 65) wprowadzono jednolite proporce dla pułków kawalerii i artylerii. Nie wprowadzono oddzielnego proporca dla artylerii przeciwlotniczej, choć kilka miesięcy później, tj. rozkazem 4 sierpnia 1927 r. wprowadzono indywidualne barwy mundurowe dla artylerii p-lot. Artyleria przeciwlotnicza aż do roku 1936 była bronią opartą o trakcję konną, co oznaczało, iż używała proporców mocowanych na lancach przewożonych przez jeźdźców.

Przywołany wyżej rozkaz wprowadzał proporce dla dowództw pułków artylerii – proporce czarnozielone z napisami numeracji w kolorze białym. Ponadto wprowadzono proporce dowództwa dyonów i baterii artylerii – proporce czarnozielone, skośnie ścięte z napisami numeracji w kolorze białym.

Proporce czarnozielone stanowiły regulaminowe znaki 1. pułku artylerii przeciwlotniczej, samodzielnych dywizjonów oraz dywizjonów i baterii, aż do 1938 r. kiedy jednostki artylerii otrzymały sztandary oraz wprowadzenia nowej instrukcji znakowania w 1939 r.