Od połowy lat 30-tych w rozkazach Ministerstwa Spraw Wojskowych dawała się zauważyć narastającą obsesję tajności. Jednym z jej elementów było wprowadzenie 10 lutego 1936 r. w całej armii ubioru polowego pozbawionego jakichkolwiek oznak, poza stopniami. W ogólną tendencję tajności wpisywała się również instrukcja nakazująca usunąć wszelkie oznaczenia z pojazdów wojskowych. Wraz z końcem 1937 r. szef Departamentu Dowodzenia Ogólnego M.S.Wojsk i zastępca I wiceministra spraw wojskowych, gen. Bryg. Bronisław Regulski powołał grupę osób mających zająć się pracowaniem nowego systemu znakowania. Z ramienia wojska kierownikiem prac nad nowym znakowaniem był mjr kaw. Witold Stanisław Michorowski z 6. pułku ułanów kaniowskich.
Nowy regulamin został zatwierdzony z początkiem roku 1939. Składały się na niego właściwa instrukcja, zawierająca wyłącznie tekst, oraz osobny album zawierający trzysta siedem barwnych rysunków poszczególnych znaków, trzydzieści cztery rysunki z wymiarami każdego z typów oraz pięć rysunków przedstawiających sposoby mocowania do lancy bagnetu i drzewców specjalnych.
Drukowanie instrukcji powierzono Głównej Drukarni Wojskowej w Warszawie. Album zaś miała drukować Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych. Dnia 15 sierpnia 1939 r. wydano rozkaz wprowadzający całość do użytku wojskowego. Całość miała obowiązywać od dnia 11 listopada 1939 r. Wobec wybuchu wojny nie zdążono wydać rozkazu wprowadzającego w Dzienniku Rozkazów. Do naszych czasów zachował się wyłącznie album znaków bez stosownego opisu.
Pomimo faktu niewejścia nowych rozwiązań w życie, istnieją dowody na to, iż nowe proporce pojawiły się zarówno na poziomie niektórych brygad i dywizji, a nawet na poziomie jednostek niższego rzędu.
Jednostkom artylerii przeciwlotniczej poświęcono Tablicę XXX. Wprowadzała ona sześć proporców ukazanych na poniższej tablicy. Proporce przypuszczalnie oznaczały:
-
176. Znak dowódcy grupy artylerii przeciwlotniczej;
-
177. Znak dowódcy pułku lub samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwlotniczej;
-
178 Znak dowódcy dywizjonu w pułku artylerii przeciwlotniczej, na przykładzie I dywizjonu;
-
179. Znak dowódcy baterii w pułku lub samodzielnym dywizjonie artylerii przeciwlotniczej.
-
180. Znak dowódcy baterii łączności w pułku artylerii przeciwlotniczej;
-
181. Znak dowódcy baterii szkolnej w pułku artylerii przeciwlotniczej;
Ponadto stosowne oznaczenie zawiera Tablica XLVIII zawierająca znaki na pojazdach. Znak nr 290 to oznaczenie pojazdów artylerii przeciwlotniczej.
Dodatkowo Tablica XXXI prezentuje znaki związane ze szkolnictwem wojskowym artylerii przeciwlotniczej, tj.
-
182. Znak komendanta Centrum Wyszkolenia Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej;
-
183. Znak komendanta Szkoły Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej;
-
184. Znak dowódcy dywizjonu podchorążych służby stałej w Szkole Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej;
-
185. Znak dowódcy baterii w dywizjonie podchorążych służby stałej;
-
186. Znak dowódcy dywizjonu podchorążych rezerwy w Szkole Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej;
-
187. Znak dowódcy baterii w dywizjonie podchorążych rezerwy;
-
188. Znak dowódcy baterii ćwiczebnej w Szkole Podchorążych Artylerii Przeciwlotniczej;
S. Kucharski "Znakowanie Wojska Polskiego w 1939 roku": Wielki Leksykon Uzbrojenia 2014;
